تو ناخدای عشقی ، من ساحلی غریبم / لنگر بزن مسافر ، من خاک هر رفیقم
.
.
.
کس نمی داند در این بحر عمیق،سنگ ریزه قرب دارد یا عقیق
من همین دانم که در این کوی و بر، هیچ چیز ارزش ندارد جز رفیق
.
.
.
ما زنده به عشقیم ولی عشق تب دوست ، ما طالب مرگیم ولی در طلب دوست
ما تشنه دردیم ولی از غم هجران ، درویش نگاهیم ولی با لب خندان
.
.
.
هرکه یادش یاد ماست ، سرور و سالارماست/ یاد او درمان ما وجای او در قلب ماست
.
.
.
ای کاش محبت اثری داشته باشد / معشوق ز عاشق خبری داشته باشد
کو خنجر تیزی که کنم پاره جگر / قربان رفیقی که وفا داشته باشد
.
.
.
روز به خورشید مینازد ، شب به ماه / ما به داشتن عزیزی مثل شما
.
.
.
مثل ایرانسل خرابتم
مثل ۹۱۹ همراهتم
مثل ۹۱۲ رفیق با کلاستم !
.
.
.
گرچه ما خوابیده اندر سایه ایم / در رفاقت تا قیامت پایه ایم
.
.
.
دستمال خیس آرزوهایم را فشردم همین ۴ قطره چکید
زنده
باد
رفیق
با معرفت !
.
.
.
الهی تا زمین دارد حرارت / به کام دل بماند این رفاقت
.
.
.
باز دلم یا دشما میکند ، یادهمان لطف و صفا میکند
این دل بی کینه همیشه تورا ، برسر سجاده دعا میکند
گرچه درون دل ماجای توست ، بازدلم یادشما میکند
.
.
.
بوی گیسوی تو را نیمه شب آورد نسیم / تازه شد در دل من یاد رفیقان قدیم
.
.
.
به کنج سینه منزل کردی ای دوست / دلم را رهن کامل کردی ای دوست
دلم مستغرق دریای غم بود / مرا مهمان ساحل کردی ای دوست
.
.
.
هر چند که از آینه بی رنگ تر است / از خاطر غنچه ها دلم تنگ تر است
بشکن دل بی نوای ما را ای رفاقت ! / این ساز شکسته اش خوش آهنگ تر است
.
.
.
در رفاقت رسم ما جان دادن است / هر قدم را صد قدم پس دادن است
هرکه بر ما تب کند جان میدهیم / ناز او را هرچه باشد میخریم