آهای آدم..
می گوییم گل را دوست داریم
اما با چیدنش
زندگی را از او می گیریم
می گوییم پرنده را دوست داریم
اما
با زندانی کردنش در قفس
لذت آزادی و پرواز را از او می گیریم
می
گوییم باران را دوست داریم
حال آنکه با چتر به مهمانیش می رویم
آهای
آدم
با این همه دروغ !
و روزگاری که ساخته ای
چگونه
باید دوست داشتن تو را باور کرد ؟